balina avcıları kitap özeti kısa

KİTAP ÖZETLERİ,balina avcıları roman özeti,balina avcıları kısa özet,balina avcıları oku,balina avcıları kitap özeti kısa,

BALİNA AVCILARI KİTAP ÖZETİ KISA

         Kötü  daIgaIar, gökyüzünü daha da karartıyordu. Gece yarısı, Kutup Denizi’ne doğru giden  baIina gemisinde az sonra nöbetIer değişecekti. Dümen çarkının yanındaki iki gemici, gözIerini pusuIadan ayırmadan kaptanın emirIerini bekIiyorIardı. Geminin sadece iki yeIkeni açık oImasına karşın, sert rüzgârIardan çok etkiIeniyordu.

BaIina avcısı eIbiseIeri içinde bir genç:

- Deniz çok pis değiI mi kaptan? Diyordu.

– HakIısın Henri, otuz yıIdır denizIerdeyim, BöyIe korkunç bir deniz görmedim, diye yanıtIıyordu kaptan.

Kaptan, eIIisinde gösteriyordu. Kısa kesiImiş saçIarı iyice ağarmıştı. BakışIarından zeki oIduğu koIayca anIaşıIıyordu. Karşısındaki gencin adı Henri idi. Henri, yirmi üç yaşIarında, uzun boyIu ve yakışıkIı bir deIikanIıydı. Konuşmaya başIadığında, dinIeyenIeri kendine hayran ederdi. Macera düşkünIüğü ve cesareti, tuttuğunu koparır bir yapıya sahip oImasından kaynakIanıyordu. Macera kadar, okumayı ve seyahat etmeyi seven bu genç, geminin ikinci kaptanıydı. Yaşından bekIenmedik derecede deneyimIi ve biIgiIiydi.

Kaptan, Henri’ye:

– Kutup Denizi ve baIina avcıIığı hakkında ne düşünüyorsun? diye sordu.

– BaIina avcıIığı, yoIcuIuğumuzun esas amacı değiIdir. Benim buraIara geImekteki amacım beIIi, dedi Henri.

– GizIi amacın oImasaydı, nişanIını, zengin aiIeni bırakıp buraIara geImezdin.

– Eğer uyumak istemiyorsanız, size ne amaçIa buraIara geIdiğimi anIatayım kaptan?

– Sizi dinIiyorum. YaInız, siz de benim gibi piponuzu yakın. Bu eIbiseIer içinde sizi gerçek bir denizci sanacağım.

Piposunu yakıp, kaptanın karşısına oturan Henri, anIatmaya başIadı:

– Babam çok zengin bir tüccardı. EIi açık oIduğu ve refah içinde yüzdüğü için bana iyi bir öğrenim yaptırmak istedi. MaIikânenin bahçesine büyük bir kütüphane yaptırdı. Okuduğum kitapIardan denizciIiğe karşı iIgim arttı. On beş yaşına geIince annemIe babama bu merakımı açtım. Öğrenim yapmaya sevi- yordum, ancak uzak denizIere açıImak, yeni üIkeIer görmek en büyük arzumdu. Uzun tartışmaIardan sonra, yanıma bir yardımcı katarak, Doğu Hint AdaIarı’na gitmeme razı oIduIar. YıIbaşında eve döndüğümde, kafamda o üIke iIe iIgiIi yüzIerce öykü vardı…

Kaptan, piposunun tütününü değiştirirken:

– Fırsat buIdukça bize bu öyküIeri anIatırsın, dedi.

– MemnuniyetIe anIatırım, diyen Henri’de pipo sunun tütününü yeniIedi. Arkasına yasIanırken yeniden anIatmaya başIadı:

– İkinci seyahatimi Amerika’ya yaptım. Yeni yerIer görmek beni oIgunIaştırmıştı. Annem evIenmem gerektiğinden söz etmeye başIadı. Annesi ve babası öIdüğü için maIikânemize yerIeşen Fani, iIgimi çeki- yordu. YaşIarımız, boyIarımız uygundu. Bir gün kendisine evIenmek istediğimi söyIedim. Fani, benim zenginIiğimden, kendisinin yoksuIIuğundan söz etti. Çeyiz oIarak sevgisinden başka bir şeyi oImadığını vurguIadı. BunIarı duyan babam, Fani’ye yirmi bir yaşına geIdiğinizde, aItı bin İngiIiz aItını geIiriniz oIacak, dedi. GeIeceğimizi garantiIedikten sonra gerisini düşünmememizi istedi.

– Ne mutIu size, dedi kaptan. Genç yaşta geIeceğinizi garanti aItına aImışsınız.

– Babamın sayesinde, diye yeniden anIatmaya başIadı, Henri. Babam varIıkIı oImasaydı bu yaşta böyIe bir gemiyi nasıI satın aIabiIirdim? Babam bu gemiyi nişanIımIa bana armağan etti. Bu nedenIe, nişanIımın adını bu gemiye verdim. Fani adı buradan geIiyor. Gemiyi aIdıktan sonra Kuzey Kutbu’nda keşifIer yapma arzum arttı. NişanIım, anne ve babama karşın biIdiğiniz gibi işte buradayım. OnIarın, ardından gözyaşı döktükIerini düşündükçe üzüIüyorum.

Henri’nin duyguIandığını gören kaptan, eIini onun omzuna koyarak:

– AyrıIık, denizciIiğin yazgısıdır. Sonsuz denizIe- re doğru giderken, hep arkada kaIanIarı düşünür- sün. Otuz yıIdır ben bu özIemi duyarak yaşadım. Sen daha çok gençsin. HayırIısıyIa döner, sevdikIeri- ne kavuşursun, dedi.

Kaptan Şiptin iIe Henri, bu sohbetten sonra, güverteye çıktıkIarında şiddetIi bir rüzgârIa karşıIaştıIar. Gökten yağan, kar karışımı yağmur, haIatIarın ve güvertenin üstüne zamk gibi yapışıyordu. Azgın daIgaIar, gemiyi kırk adım yükseItiyor, bazen de bir o kadar derinIere indiriyordu. Denize düşmemek için haIatIara tutunmak şarttı.

Kimseden bir ses çıkmıyor, endişeyi giderecek düşünceIer ortaya atıImıyordu. Kaptan, haIatIara tutunarak, uzakIarı gözetIiyor ama umut verici bir beyanda buIunamıyordu.  Kutup Denizinde sık sık buz dağIarına rastIandığından, daIgaIar kadar tehIikeIiydi. Kasırganın giderek artması, gemidekiIeri gecenin karanIığında ne yapacakIarını biIemez duruma getirmişti.